“alsof ik duizend jaren onder water heb gesluimerd, word ik wakker in een nieuw jaargetijde. Ik ben de oprijzende Blauwe Lotus. Ik ben de kelk van dromen en herinneringen, die zich opent. Ik ben de bloem met de duizend kroonbladeren. In de morgen rijst de Zon naakt en nieuw als een pasgeboren kind. Ik open mijzelf en wordt doordrongen van het licht. Dit is de vreugde, het langzaam wakker worden in een vuur, als een voor een de bloemblaadjes zich openen, als vingers die het geheim binnen in de hand stevig omsloten. Ik laat het verleden los en geef de geur van bloemen vrij”.
-Papyrus of Ani; Egyptian book of the dead-
De blauwe waterlelie staat symbool voor:
- De zon en de maan
- Puur vanuit het hart
- De voortbrengende krachten van zowel de geestelijke als de stoffelijke natuur.
Vroeg in de morgen, wanneer de zon
vanuit het donker weer verschijnt aan de horizon
opent de lotusbloem zich, zo zuiver en rein
om er in al zijn schoonheid zomaar te zijn.
Als de lotus, de bloem, zo zuiver en rein
is wat wij vanuit onze eigen liefde ooit zullen zijn.